اَوِندِیل، آریزونا — در شب جمعه، بهترین راننده پیروز شد، اما این پیروزی به هیچ وجه قطعی نبود.
شاید آمار و ارقام چیز دیگری بگویند. کوری هایم برای کسب عنوان قهرمانی سری تراک نسکار کرفتسمن در پیست فینیکس، در هر دو مرحله اول و دوم پیروز شد، برای ۱۰۰ دور از مجموع ۱۶۱ دور پیشتاز میدان بود که بیشترین رکورد مسابقه محسوب می‌شد و در نهایت در دومین وقت اضافه، با اختلاف ۰.۹۹۳ ثانیه از تای ماجسکی، مدافع عنوان قهرمانی، جلوتر از خط پایان گذشت.
با این حال، در شروع مجدد اولین وقت اضافه، هایم در جایگاه دهم و در مسیر داخلی پیست قرار گرفته بود. اما به لطف چهار لاستیک نو که در پیت‌استاپ دور ۱۵۰ تعویض کرده بود، تویوتا شماره ۱۱ خود را از تیم «ترایکان گاراژ» به سمت پایین پیست هدایت کرد و در حالی که سایر رانندگان در پیچ اول تا هفت ردیف کنار هم قرار گرفته بودند، او با تمام سرعت از میانبر پیست عبور کرد.
هایم با حمله‌ای از داخل به شورولت شماره ۹ گرنت انفینگر، از پیچ دوم در جایگاه دوم و درست پشت سر فوردِ ماجسکی خارج شد. جو شِر جونیور، سرپرست تیم ماجسکی، در پیت‌استاپ دور ۱۵۰ تصمیم به تعویض تنها دو لاستیک گرفته بود؛ حرکتی که به گفته خود ماجسکی، تنها شانس او برای حفظ عنوان قهرمانی بود.
اما در نهایت، این هایم بود که عنوانی را که در دو فصل گذشته از دست داده بود، به دست آورد و گویی باری سنگین از روی دوشش برداشته شد.
هایم گفت: «من واقعاً سپاسگزارم که در این جایگاه هستم. از تیم ترایکان گاراژ و تویوتا که سال‌ها پیش به من فرصت دادند و همچنین از حامیان مالی‌ام، سف‌لایت، موبیل ۱، یاهو و سلسیوس برای تمام حمایت‌هایشان بی‌نهایت متشکرم.»
او افزود: «از زمانی که به پیست شارلوت رووال رفتیم (جایی که هایم در ۳ اکتبر با پیروزی از جایگاه پول پوزیشن به جمع چهار فینالیست راه یافت)، به شدت تحت فشار و استرس بودم. در این مدت به عنوان یک شخص، غیرقابل تحمل شده بودم و استرس زیادی داشتم.»
«این پیروزی، کمترین چیزی که می‌توانم بگویم، یک تسکین بزرگ است. از همه سپاسگزارم.»
واضح بود که با نزدیک شدن به قهرمانی‌ای که انتظار می‌رفت به دست آورد، فشار روی هایم افزایش یافته بود. این راننده ۲۳ ساله اهل ماریتا، جورجیا، پیش از ورود به فینیکس، ۱۱ پیروزی در ۲۴ مسابقه به ثبت رسانده بود. روز جمعه، او دوازدهمین پیروزی را نیز به کارنامه خود افزود و رکورد خود در این سری را ارتقا داد.
وقتی هایم در دور ۲۲ از چندلر اسمیت سبقت گرفت و پیشتاز شد، رکوردی بی‌نظیر را تکمیل کرد: او در تمام ۲۵ مسابقه سری تراک پیشتاز بوده است. هایم فصل را با پیشتازی در ۱۶۲۵ دور به پایان رساند و رکورد ۱۵۳۳ دور مایک اسکینر در سال ۱۹۹۶ را شکست.
هایم که برای اولین بار در فینیکس و برای بیست و سومین بار در دوران حرفه‌ای خود پیروز شد، با قاطعیت گفت: «برایم مهم نبود حتی اگر لاستیک‌هایم صد دور کار کرده بودند، امشب هیچ‌کس نمی‌توانست مرا شکست دهد. چنین چیزی ممکن نبود. ما در طول تمرینات آخر هفته کمی مشکل داشتیم. در مرحله تعیین خط هم کمی اشتباه کردیم. اما همیشه می‌توانید به اسکات زیپادلی (سرپرست تیم) در اتاق فرمان اعتماد کنید که هر کاری برای قرار دادن من در موقعیت پیروزی انجام می‌دهد و این دقیقاً همان کاری بود که او کرد.»
«تا جایی که می‌توانستم با تمام وجود رانندگی کردم و با پیروزی از بقیه فاصله گرفتم.»
با این حال، هایم تا پیش از برخورد کانر موساک با دیواره پیچ ۴ در کمتر از دو دور مانده به پایان مسابقه، در موقعیت پیروزی قرار نداشت. این برخورد باعث ششمین پرچم زرد و کشیده شدن مسابقه به وقت اضافه شد.
در آن لحظه، لین ریگز با اختلاف کمتر از یک ثانیه از هایم پیش بود. ریگز که هفته گذشته در مارتینزویل به دلیل تساوی در امتیازات از دور رقابت‌های قهرمانی رانندگان حذف شده بود، همچنان برای قهرمانی تیمی شانس داشت و اگر مسابقه در زمان قانونی به پایان می‌رسید، به احتمال زیاد او و هایم این دو عنوان قهرمانی را بین خود تقسیم می‌کردند.
اما پرچم زرد همه چیز را تغییر داد. هایم در اولین وقت اضافه در حال رقابت با ماجسکی برای پیشتازی بود که تصادف چهار خودرو در پیچ ۴، که تایلر انکرام، یکی از رانندگان مرحله نهایی، نیز در آن حضور داشت، باعث شد تا مسابقه برای دومین بار به وقت اضافه کشیده شود.
پس از شروع مجدد در دور ۱۶۰، هایم به سرعت از ماجسکی عبور کرد و با ایجاد فاصله، پیروز مسابقه شد.
ماجسکی گفت: «صادقانه بگویم، کمی کم آوردیم. بله، خیلی نزدیک بود. امشب در بخش‌هایی از مسابقه فکر می‌کردم که حتی از خودروی شماره ۱۱ بهتر هستیم. اما در مجموع، او بیش از حد قدرتمند بود.»
«نتوانستم شروع مجدد خوبی داشته باشم تا از برتری خودروی خود در آن مقطع از مسابقه استفاده کنم.»
کیدن هانیکات، دیگر راننده حاضر در مرحله نهایی، با وجود دریافت پنالتی در دور اول به دلیل تغییر مسیر پیش از خط شروع، به مقام سوم رسید.
ریگز در جایگاه چهارم قرار گرفت و پس از او راجا کاروث، جیک گارسیا، کوری لاجوی، اسمیت، تایلر رایف (در اولین حضورش در سری تراک) و جک وود قرار گرفتند.
مت کرفتون که پس از این فصل از مسابقات تمام‌وقت نسکار بازنشسته می‌شود، در آخرین حضورش با فورد شماره ۸۸ تیم «ثوراسپورت ریسینگ» در جایگاه سیزدهم قرار گرفت.
توجه: بازرسی‌ها در گاراژ سری تراک کرفتسمن بدون هیچ مشکلی به پایان رسید و پیروزی هایم در مسابقه و قهرمانی او در سری ۲۰۲۵ تأیید شد. بررسی فنی موتور تویوتا شماره ۱۱ در صبح روز شنبه نیز بدون هیچ مشکلی به اتمام رسید.
