توسط جف فاست
واشنگتن — وزارت نیروی هوایی برنامههای تبدیل پایگاه پیشین پرتاب دلتا ۴ در کِیپکاناورال به یک مجتمع برای استارشیپ اسپیسایکسی را تأیید کرد.
در سند تصمیمگیری مورخ ۲۰ نوامبر، مایکل ساندرز، معاون موقت وزیر نیروی هوایی برای انرژی، تأسیسات و محیط زیست، پیشنهاد اسپیسایکسی برای بازسازی مجتمع پرتاب فضایی ۳۷ (SLC-37) در پایگاه نیروی فضایی کِیپکاناورال به منظور پرتابهای استارشیپ را رسماً تأیید کرد.
این تصمیم پس از تکمیل بیانیه اثرات زیستمحیطی (EIS) برای این پیشنهاد صادر شد. سند تصمیمگیری و نسخه نهایی EIS هفته گذشته در وبسایت پروژه منتشر شد. وزارت نیروی هوایی بهجز این، اعلان رسمی دیگری درباره این تصمیم نکرد.
نیروی فضایی ایالات متحده، که بخشی از وزارت نیروی هوایی است، در اوایل سال ۲۲۲۴ اعلام کرد که تبدیل SLC-37 به یک پایگاه پرتاب استارشیپ را بررسی خواهد کرد. این سکوی پرتاب در دههٔ ۶۰ برای موشکهای ساترن ۱ ساخته شد و بعدها برای دلتا ۴ اتحاد پرتاب بازسازی شد. آخرین پرتاب دلتا ۴ هِوی از این سایت در آوریل ۲۰۲۴ انجام شد.
برنامههای اولیه شامل بررسی تبدیل SLC-37 به یک پایگاه پرتاب استارشیپ و همچنین ساخت یک مرکز جدید پرتاب استارشیپ در محلی به نام SLC-50 بود؛ این سایت سبز بین SLC-37 و SLC-40 قرار داشت که اسپیسایکسی برای مأموریتهای فالکون ۹ از آن استفاده میکند. اما در طول مطالعه، SLC-50 از لیست گزینههای قابلبررسی حذف شد.
“در حالی که SLC-50 در مراحل اولیهٔ بررسی مورد توجه بود، پس از اتمام نظرسنجیهای باستانشناسی سایت که نشان داد این منطقه دارای پتانسیل بالایی برای مکانهای باستانی و گونههای در خطر است، از مطالعهٔ دقیق حذف شد”، EIS نهایی بیان کرد.
مطالعه نشان داد که ساخت و بهرهبرداری از سکوی پرتاب استارشیپ در SLC-37 — شامل حداکثر ۷۶ پرتاب استارشیپ/سوپر هیوی در سال و ۱۵۲ فرود سوپر هیوی و مرحله بالایی استارشیپ — بهطور کلی تأثیر زیستمحیطی قابلتوجهی نخواهد داشت.
یک استثناء مهم مربوط به صدای پرشور ناشی از پرتابها و فرودها بود. گزارش گفت «جوامع محلی ممکن است در معرض سطوح نسبتاً بالا از صدا و فشار ناشی از پرتاب و فرودهای موشکهای استارشیپ و سوپر هیوی قرار گیرند». «این عملیات تأثیر قابلتوجهی بر نارضایتی جامعه خواهد داشت».
مطالعه نتیجه گرفت که نواحی «خسارت ساختاری قابلتوجه» ناشی از صدا و فشار بیش از حد، محدود به پایگاه نیروی فضایی کِیپکاناورال و مرکز فضایی کندی همسایه خواهد بود. با این حال، ساختمانهای بدون تقویت در این نواحی ممکن است در معرض آسیب باشند.
«در حالی که بهبودها و بازسازیهای زیرساختی درون CCSFS (پایگاه نیروی فضایی کِیپکاناورال) انجام شدهاند، مهم است به این نکته توجه داشته باشیم که برخی ساختمانها در اصل برای پشتیبانی از برنامهها و وسایل نقلیه پرتابی دوران پیشین ساخته شدهاند؛ بنابراین، آسیب به پنجرهها یا سایر عناصر سازهای ممکن است رخ دهد»، گزارش افزود.
بخشهایی از کِیپکاناورال و کوکوا بیچ، فلوریدا، درون منحنیهای فشار ضعیفی که بهدلیل صدای انفجاری ناشی از فرود موشکها ایجاد میشود، قرار میگیرند. خطر آسیب به ساختمانها، هرچند، مطالعه نتیجهگیری کرد که «بهطور کلی بین یک مورد در ۱۰٬۰۰۰ تا یک مورد در ۱۰۰٬۰۰۰ است که بهعنوان بسیار کماحتمال محسوب میشود؛ گرچه احتمال تأثیر بر پنجرهها و اشیاء دکوری دیگر وجود دارد».
اسپیسایکسی قصد دارد دو سکوی پرتاب استارشیپ در SLC-37 بسازد و زیرساختهای پشتیبان آن را برقرار کند. این سکویها به دو سکوی موجود در استاربیس، تگزاس، و به سکوی دیگری که در حال ساخت در مجتمع پرتاب فضایی ۳۹A در مرکز فضایی کندی است، میپیوندند.
«با داشتن سه سکوی پرتاب در فلوریدا، استارشیپ آماده است تا از امنیت ملی ایالات متحده و اهداف برنامه آرتیمیس حمایت کند، همانطور که بزرگترین پایگاه فضایی جهان بهصورت مداوم تحول مییابد تا عملیات شبیه به فرودگاه را ممکن سازد»، اسپیسایکسی در بیانیهای پس از تأیید این تصمیم اعلام کرد.
اسپیسایکسی اعلام کرد که ساختوساز در SLC-37 آغاز شده است، اما زمان تکمیل این تسهیلات یا انجام اولین پرتاب از این سایت را فاش نکرد.