روان‌آزارها ممکن است آشفتگی درونی خود را ناخواسته و از طریق موضوعی ساده مانند رنگ مورد علاقه‌شان فاش کنند.
پژوهشگران دریافته‌اند افرادی که به رنگ آبی تمایل دارند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های روانی مانند روان‌آزاری و افسردگی هستند.
ارتباط بین رنگ و سلامت روان برای اولین بار در سال ۱۹۶۱ مشخص شد؛ در آن سال، مطالعه‌ای در «مجله روانشناسی آمریکا» نشان داد که بیش از ۴۰ درصد از بیماران روانی، رنگ آبی را به عنوان رنگ مورد علاقه خود معرفی کرده‌اند.
ده‌ها سال بعد، مطالعات جدید این یافته‌ها را تأیید کردند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ در چین نشان داد که بیماران مبتلا به افسردگی به سمت رنگ‌های سردتر مانند آبی و بنفش تمایل داشتند و تنها پس از شروع درمان، به تدریج به رنگ‌های روشن‌تری مانند زرد علاقه‌مند می‌شدند.
اما مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۹ توسط دکتر مارک نمیروف، روانشناس دانشگاه جورج واشنگتن، منتشر شد، نشان می‌دهد که انتخاب رنگ آبی ممکن است جنبه تاریک‌تری نیز داشته باشد.
نمیروف در مجله «سایکولوژی تودی» توضیح داد که رنگ آبی به دلیل توانایی‌اش در آرام کردن بدن، کاهش ضربان قلب و تسکین استرس، در سراسر جهان محبوب است.
دیدن رنگ آبی در آسمان یا اقیانوس، برای کسانی که به دنبال تمرکز، آرامش یا تعادل عاطفی هستند، حسی از امنیت و ثبات را به ارمغان می‌آورد. با این حال، این رنگ می‌تواند نشانه غم و تنهایی نیز باشد، به ویژه در میان افرادی که از نظر روانی بی‌ثبات هستند.
افرادی که اضطراب، افسردگی یا نیاز به کنترل را تجربه می‌کنند، اغلب به شدت به رنگ آبی متمایل می‌شوند و از آن به عنوان یک قرص آرام‌بخش ذهنی استفاده می‌کنند.
افراد مبتلا به طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامت روان، از جمله روان‌آزاری، به احتمال زیاد رنگ آبی را به عنوان رنگ مورد علاقه خود انتخاب می‌کنند (تصویر آرشیوی)
نمیروف نوشت: «از نظر روانشناختی، رنگ آبی جنبه‌ای حیاتی در چشم‌انداز زندگی عاطفی انسان را در بر می‌گیرد. این رنگ، نماینده شادی یا خوشی است، مانند بهشت آبی و آسمان‌های آبی. بنابراین، روحیه را تقویت می‌کند.»
«و آبی، رنگ غم، درد و سختی نیز هست، مانند خواندن ترانه‌های غمگین (Blues). آبی، منادی افسردگی است. بنابراین، از نظر عاطفی، آبی پذیراترین و فراگیرترین رنگ است.»
اگرچه تحقیقاتی که آبی را به سلامت روان مرتبط می‌کنند دهه‌ها قدمت دارند، اما این ایده اخیراً در شبکه‌های اجتماعی بسیار پرطرفدار شده و کاربران از دوستان و دنبال‌کنندگان خود خواسته‌اند تا رنگ مورد علاقه خود را فاش کنند.
مطالعات متعدد نشان داده‌اند که وقتی احساسات دچار آشفتگی می‌شوند، افراد برای احساس استواری بیشتر، به دنبال حس خونسرد و پایدار رنگ آبی هستند.
در حالی که روان‌آزارها اغلب به عنوان افرادی بی‌احساس توصیف می‌شوند، تحقیقات جدید نشان می‌دهد کسانی که ویژگی‌هایی مانند تکانشگری و عدم همدلی از خود بروز می‌دهند، همچنان مستعد احساسات منفی هستند.
حتی افرادی که به ظاهر بی‌تفاوت و بی‌باک به نظر می‌رسند، ممکن است به دلیل مشکلات پنهان سلامت روان که سعی در تثبیت آن دارند، رنگ آبی را ترجیح دهند.
یک تیم بین‌المللی از آمریکا و آسیا دریافتند که اگرچه روان‌آزارها در ظاهر آرام و بی‌تفاوت به نظر می‌رسند، اما مغز آنها در لایه‌های زیرین برای اضطراب و تکانشگری برنامه‌ریزی شده است.
آن آشفتگی پنهان، در ترکیب با ویژگی‌های شخصیتی تاریک‌تر، می‌تواند به درون فرد معطوف شده و به جای بی‌حس کردن، پریشانی عاطفی را تشدید کند.
پژوهشگران دریافته‌اند که روان‌آزارها رفتاری سرد و تکانشی دارند، هنگام آسیب رساندن به دیگران احساس گناه نمی‌کنند، دیگران را در روابط خود بازیچه قرار می‌دهند و تشنه تحسین هستند (تصویر آرشیوی)
روان‌آزارها اغلب آنچه را که روانشناسان «سه‌گانه تاریک» شخصیت می‌نامند، از خود نشان می‌دهند: رفتار سرد، تکانشی و بی‌عذاب وجدان (روان‌آزاری)، زیرک، manipulative و قدرت‌طلب بودن (ماکیاولیسم) و خودشیفتگی یا عطش برای تحسین (نارسیسیسم).
اگرچه این افراد اغلب به عنوان موجوداتی ماشینی و حسابگر دیده می‌شوند، اما مطالعه‌ای که در فوریه ۲۰۲۵ در «مجله پژوهش در شخصیت» منتشر شد، نشان داد که آنها همچنان از انزوا رنج می‌برند.
پژوهشگران نوشتند: «مطالعات پیشین نشان می‌دهد که سه‌گانه تاریک به طور جدایی‌ناپذیری با علائم افسردگی مرتبط است.»
افرادی که در روان‌آزاری و ماکیاولیسم نمرات بالایی داشتند، نرخ بالاتری از علائم افسردگی را نشان دادند، در حالی که این موضوع در مورد کسانی که خودشیفتگی بیشتری داشتند، صدق نمی‌کرد.
