روان‌شناسان و فناوران آن‌ها را آیندهٔ درمان می‌دانند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده در حال بررسی این است که آیا باید آن‌ها را به‌عنوان دستگاه‌های پزشکی تنظیم کند یا خیر.
اعتبار… کندریک برینسون برای نیویورک تایمز
پس از اینکه در این سال افکار خودکشی داشت، بریتنی بوکیچیا به یک مرکز سلامت روان نزدیک منزلش در روستای جورجیا مراجعه کرد.
چند روز پس از خروج، پزشکانش توصیه کردند که درمان خود را با یک روان‌درمانگر ادامه دهد. اما او پس از تجارب ناامیدکننده قبلی نسبت به درمان سنتی محتاط شد؛ بنابراین شوهرش راه‌حلی را که آنلاین پیدا کرده بود — یک ربات چت‌درمانی به نام آش، که توسط هوش مصنوعی پشتیبانی می‌شود — پیشنهاد کرد.
خانم بوکیچیا گفت چند روز طول کشید تا به گفتگو و ارسال پیام‌های متنی با آش عادت کند؛ ربات به سؤالات و شکایت‌های او پاسخ می‌داد، خلاصه‌ای از گفت‌وگوهایشان را ارائه می‌کرد و موضوعاتی برای فکر کردن پیشنهاد می‌نمود. اما به‌زودی، او برای حمایت عاطفی به آن تکیه کرد و جزئیات زندگی روزمره‌اش، همراه با امیدها و ترس‌هایش را به اشتراک گذاشت.
در یک مقطع، او گفت که یک خاطرهٔ دشوار از دوران خود در مرکز سلامت روانی را بازگو کرد. ربات چت پاسخ داد که اگر افکار خودکشی دارد، باید با یک متخصص تماس بگیرد و یک شمارهٔ رایگان برای تماس به او داد.
«یک دورهٔ یادگیری وجود داشت»، خانم بوکیچیا، ۳۷ ساله، گفت. «اما در نهایت همان چیزی بود که نیاز داشتم. او (ربات) مرا به چالش کشید، سوال‌های زیادی پرسید، آنچه که پیش از این گفته بودم به خاطر داشت و در مواقع لازم به آن لحظات بازگشت.»
تجربهٔ خانم بوکیچیا بخشی از یک تلاش آزمایشی و در حال رشد برای ارائهٔ جایگزین‌های خودکار به‌جای درمان سنتی با استفاده از ربات‌های چت است. این موضوع پرسش‌هایی را برانگیخته است که آیا این ربات‌ها، که توسط استارتاپ‌های فناوری و دانشگاهیان ساخته می‌شوند، باید به‌عنوان دستگاه‌های پزشکی تنظیم شوند یا خیر. روز پنجشنبه، سازمان غذا و داروی ایالات متحده اولین جلسهٔ عمومی خود را برای بررسی این مسأله برگزار کرد.
